رخِ سرخِ صبر

بچه‌تر که بودیم، تو ایران همیشه بهمون یاد میدادن: لذتی که در بخشش هست در انتقام نیست. بعدا یادگرفتیم انگار -گذشت- کارِ هر کسی هم نیست؛ دلِ بزرگ میخواد، صبر میخواد، مرام و معرفت میخواد. انگار آدم باید خیلی قوی‌باشه که -ببخشه- و اون‌ حسِ قوی بودنس که بهت لذت میده. انگار هربار که صبْرِ رو به رخِ خودت میکشی، یادت میاد که که کارِ هرکسی هم نیست.

این قدرتی که پیدا کردیه که لذت بخشه. قدرتِ بخشیدن. گذاشتن و گذشتن.