گفتش ولی یه غروری داری. که لزوما هم بد نیست ولی بدون که داری.
گفتم درست میگی. ولی بذار برات توضیح بدم شاید بهتر بتونی درکش کنی. به خاطر سختیاییه که به نوبه‌ی خودم کشیدم و الان که باهات حرف میزنم سرپام.
نه هیچ چیزی خیلی خوبه، و نه هیچ‌چیزی خیلی بد.
طبیعتا گفت: منم همینطور.
یه بازیه که من واسش امادم اینبار؛
یه جاهایی خیلی احساس ضعف میکنم راستش ولی میدونم‌هم که این احساس موقته.
یک هفته از اومدنم به فلوریدا میگذره. اینجای بازی؛ حس سربازیو دارم که یکم عقب‌نشینی کرده نه برای مرخصی؛ بلکه برای تجدید قوا. از خودم میپرسم: ته این سفر چی میخوای با خوت ببری خونه؟
مغزم بازیش گرفته.
همه‌چی با سرعت زیادی در حال تغییره؛ اوفف خیلی فکرم پره اینقد باید بنویسم که انگشتام درد بگیرن.
