دو تا ده و یکی یک
يكشنبه, ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ۱۰:۱۹ ب.ظ
آدما دو دستن. آرامش دار ها و آرامش ندار ها
این آرامش ندار ها دو باز دو دستن با عرضه ها و بی عرضه ها
این با عرضه ها.
اینا همه جا سرک میکشن و همه جا میشه رد پایی ازشون دید انگار همه ی دنیا رو دنبال یه گمشده ای گشتن در حالی که حتی نمیدونستن دنبال چی دارن میگردن.
انگار راستی راستی به سَبُکیِ یه خانه به دوشن.
اینا دو دسته میشن, اونایی که هنوز به دنیا امید دارن و اونایی که ندارن.
نا امیدا قبل از آرامش باید امید رو پیدا کنن.
امیدوار ها خیلی نزدیکن
خوش شانس ها هم همیشه هستن
