پژوهشگر جوان :دی

یه وقتایی هست که یه چیزیو داری که دقیقا" باید داشته باشی یا توی مسیری هستی که دقیقا" باید داشته باشی

ولی

چون بقیه ی آدمایی که میشناسی (که البته بسیار افراد شاد یا موفقی هم هستن) اون چیزو ندارن و یا توی اون مسیر نیسن,

فکر میکنی تویی که داری میبازی, ناخودآگاه نیمه های خالی رو میبینی.

شاید تو این شرایط این جمله کمکت کنه که اون چیزی که تو داری دقیقا" همون چیزیه که همه دنبالشن.

همه ینی همه اونایی که حداقل مثل تو فکر میکنن. وگرنه که دیگه تو نیستی.

: )

---------------

- چند روزه زیاد دانشگاهم تا دیروقت میمونم و روی مقاله ها و اینا کار میکنم. چند نفرو دیدم که واقعا خوشحالم که دیدمشون.

نه که جو گیر باشم و بعد از اون همه ولگردی و خوشگذرونی یدفه تغییر فاز داده باشم. فعلا چند روزی سرم شلوغه.

دانشکده طبقه 7 - 10 شب!

دارم سعی میکنم یه مدیریت سنگینی رو داشته باشم. حس میکنم اقلا" یکم دنیا دیده تر شدم و حالا میتونم با آدمایی از دنیا های دیگه آشنا شم و ازشون چیز یاد بگیرم.

- مردادِ طلایی !

- یک همیشگی هیجان انگیز میخوام که صبح هامو باهاش شروع کنم... میدونی؟ تا الان همیشه منتظر بودم که یکی کمکم کنه که صبح ها بیدار شم ... ینفر بهم گفت مشکلت تو بیداری واسه اینه که بک گراند ذهنت انقدر شلوغه که ناخودآگاهت میخواد هرچه دیر تر با زندگی واقعی مواجه شه... هممم 

نمیدونم . مهم هم نیست! خلاصه اشتباه من این بود که دنبال یه کمک خارجی بودم. مثل یه دوست یا یه قرص یا چمیدونم!

تقریبا" با تمام دوستای نزدیکم مشورت کردم آخه برام جالبه آدمای عادی چجوری انقدر راحت صبح ها از خواب بیدار میشن ؟؟!؟!

میخوام یه روتین هیجان انگیز داشته باشم. یجور پروتکلِ بیداری. مثلا" یاسمن میگفت هر روز برو کوه اقلا" تا پای کوه.

داشتم فکر میکردم از پگاه (خانومم) بخوام هر روز صبح صبحانه هارو با هم بخوریم... :دی

عمه ی انگیزه بود. نه ؟ :))