نوبل و اسکار

چیزی که با بزرگتر شدن دارم از دست میدم جسارتمه

قبلا خیلی شجاعانه تر با کارای غیر عرف کنار میومدمً٠مثلا شب نخوابیدن ها و یهویی ها! 

قبلا همه چیز یهویی تر بود

یهویی میزدیم بیرون از خونه و یا حتی از شهر !!

شاید این نشونه ی خوبیه شاید پایبندی به عنوان معیاری برای کمال و پختگی خوب باشه،

ولی وقتی یهویی هاتو از دست بدی دیگه احساس ازادی نمیکنی

انگار که اسیر عُرف شدی، این عرف لعنتی ای که میگه 

انسان به فلان ساعت خواب شبانه نیاز دارد

که مرد نباید احساساتی باشد 

که نمیتوان جایزه های نوبل و اسکار را همزمان دریافت کرد! 

که علم را از ثروت جدا میکند

که سرانجامِ عشق را تلخ توصیف میکند

که سرماخوردگی را به جسم نسبت میدهد نه به روح

که میگوید نمیشود همین الان بزنیم به جاده و صبحانه را لب دریا نوش جان کنیم،

یادمه قبلنا که شجاع تر بودم توی دفترم نوشته بودم : "من منطق شما رو به سخره میگیرم!"

شماهایی که از جنس عرفید

منطقم داره بهم زور میگه، نکنه منم آدمْ بزرگ شدم؟