باور

و اصل مطلب!

همیشه گفته بودم و باور داشتم که هرجور درباره ی خودم فکر کنم اولا بقیه هم همونجور دربارم فکر میکنن و دومن همون افکار رو تو زندگیم جذب میکنم.

این لعنتیو میدونم 

ولی من ته دلم خودم از خودم راضی نیستم. شاید حتی دوست هم ندارم خودمو.

این موج لعنتی همه جا سایه انداخته و باعث میشه اکثر جاها..  حتی همه ی جاها یجورایی خمیده باشم..با انگشتام بازی کنم و فلان.

از خیلی کارا بترسم چون اعتماد بنفسشو ندارم و در نتیجه قیدشونو بزنم و ...

باز هم یه لوپه.

ولی نمیدونم از کجا شروع کنم؟ نفسام سنگینه نفسم تنگه

ولی امید دارم :)