سنگ و من
يكشنبه, ۲۵ بهمن ۱۳۹۴، ۰۷:۰۰ ب.ظ
چه شادمان است آن سنگ کوچک
که تنها در جاده گشت می‌زند
بی‌اعتنا به روزگار و اضطرار ها
هرگز نمی‌ترسد
با پوشش عناصر خاکی
جهان گذرا بر تن
و مستقل چون خورشید
به یاری دیگران یا به تنهایی
می‌درخشد
تن دادن به تقدیر محض
به سادگی...
"امیلی دیکنسون"
حالا من!
چه پرتلاطم است آن مربع کوچک
که تنها به دنبال خویش می‌گردد
در چنگال روزگار و اضطرار ها
پر از ترس است
در این هوای آلوده‌ی تهران
جهان گذرا در چشم
و مستقل چون خورشید
به تنهایی
می‌خواهد بدرخشد
تن ندادن به تفدیر محض
به سادگی!
"من"
