پست های ده دقیقه ای شماره ۹ - ۳۰ بهمن ۹۴

این ترم یه درسی برداشتم که مال مقطع ارشد-دکتری رشته ریاضیات محضه، درسی که توسط سه‌تا استاد ارایه میشه!
ینی هر جلسه سه‌نفری میان سرکلاس یه استاد پروفسور نروساینس، یه استاد پروفسور فیزیک محض یه استاد پرفسور ریاضیات محض!

دارن ساختار مغز رو بهمون درس میدن این که نرون ها چجوری کار میکنن؟ دندریت ها پالس های الکتریکی مغز چطوریه؟ از سه دیدگاه زیس‌شناسی،ریاضی و فیزیکی داریم برسی میکنیم. من فکر میکنم این درس میتونه جالب ترین اتفاق این ترم باشه شاید این بود که یدفه یادم‌آورد من دوست دارم چیکاره بشم و چیکار کنم! 

من فکر میکنم تکنولوژی در نهایت به سمت بیولوژی میل میکنه ینی یه مثال ساده اینه که برنامه نویسا روی دی‌ان‌ای ها یا سلول ها برنامه مینویسن. مثلا کتاب هارو میشه توی‌ یه‌سری قرص و کپسول ذخیره کرد و جوید و اطلاعات اون کتاب به مغز وارد شن.

یا خیلی چیزای دیگه که وقت مثال زدن نیست! 

خیلی وقتا یه‌درایی تو زندگی باز میشه و یه درایی بسته میشن.

من نمیدونم آیندم چی میشه! اما وقتی فکر میکنم جلوی هرکدوممون هزاران در بازه، ملاقات یه‌نفر میتونه یه در باشه که زندگیتو عوض کنه.

شنیدن یه آهنگ یا دیدن یه فیلم... یا برداشتن یه کلاس.

جهان‌های موازی تو فیزیک اثبات شدن، هزاران آینده‌ی موازی و محتمل ینی همین که من الان محتمل رو محطمل بنویسم توی دوتا دنیا دارن موازی پیش میرن.

همه‌ی این دنیاهای موازی روی هم ممکنه توی ۴بعد جا شده باشن، بیاید توی دو بعد تصورشون کنید.

یه صفحه پر از خط و منحنی و هممممه مدلی. بعضی جاها همو قطع کردن، بعضی جاها کامل روی همن و بعضی جاها کاملا جدا.

جاهایی که کاملا جدا هستن اختیار مطلقه.

جاهایی که تقاطع دارن یا روی همن نتیجه‌ی جبریِ اختیاره .

اگه نقطه‌ای باشه که همممه‌ی این خط ها همو قطع کرده باشن جبر مطلق یا سرنوشته. که فکر نمیکنم همچین نقطه ای باشه، اگه هم باشه فقط یدونس.

امیدوارم یه‌روز بتونم علمی تر توی این‌چیزا صحبت کنم یا اقلا کاری بکنم...امشب یکی بهم گفت یه آرزو کن، این آرزومه که بیشتر بدونم. 

پسر! ما هیچی نمیدونیم.

عکس ها از خودم :)