قله ها و درّه ها!

همون سادگیِ هوشمندانس.

اوج ذکاوت تو سادگیه. پیچیده و پیچیده ترین مسائل هم در نهایت به ساده ترین بدیهیات تجزه میشن، واقعا میشن!

بدیهیات زندگی که اصول رو میسازن خیلی خیلی ساده تر از این حرفان و با همین بدیهیات تا کجاها که نمیشه پر کشید.

اصن باید جوری باشه که هرجا گیر کردی بری ببینی چه fact های بدیهی‌ای تو این قضیه هست که میشه ازشون استفاده کنی؟

و اما بحث دوم !

گاهی به قول خودِ دوسال پیشم، آدم مسخ میشه، سست میشه. موجودی که بیشتر از این که کاری رو از پیش ببره، غر میزنه.

بعضیا میگن تحمل کن، میگن دوره داره و میگذره. میگن توی یه لحظه درست میشه.. نمیدونم شاید حق با اوناس. ولی همین که حس کردی یکم اوضاع بهتر شده، یا یه سکو‌ی پرتاب جلو روت دیدی، برو دنده یک و پاتو تا آخر بذار رو گاز. گاهی یه سرعت گرفتن به موقع میتونه پروازی رو به دنبال داشته باشه که از کف دره ببرتت بیرون.