آستین
وای پسر! نمیدونی چقدر مشتی و مردونه دارم میرم جلو و دووم میارم!
فکر کن به خودت میگی اگه فلان کاره تا فلان مرحله ببری جلو گل کاشتی و همونشم باعث افتخاره بعد حتی از اون حد هم بیشتر پیش بری و با این چیزا قانع نشی. هر روز پیشرو تر از روز قبل..
تا همین امشبی که.. آستینامو بالا زدم. که خودم میدونم اگه همین الانم بکشم کنار و برم بخوابم، برنده‌ام! ولی دارم ادامه میدم.
فکر نمیکنم و فقط میرم جلو.
بیا از امشب فکر نکنیم... این همه فکر کردیم مگه به کجا رسیدیم؟
جالبه من شاید تو این سالا بارها و بارها با مغز تو دره افتادم و به تعداد این افتادنا خودمو بالا کشیدم. هربار به یه روش و یه ترفندی.
هربار یه چیز بیشتری یاد گرفتم یکم خودمو بیشتر شناختم و دنیام یکم بزرگتر شده.
هربار یه چیزی به زندگیم اضافه شده یا یا چیز اضافی از زندگیم کم شده.
یادمه یبار قلنجِ یکی از دره‌ها اینجوری میشکست که مغزو خاموش کنم و هربار فکر مزخرفی میومد جلو با یه بشکن ردش کنم بره.
