حواس‌جمعی
شاید بشه گفت من به تعدادِ پستای اینجا شکست خوردم و هربار سعی کردم بفهمم از این شکست چی میتونم باد بگیرم؟ چیو میتونم با بقیه درمیون بذارم؟
شکست واسه من به معنی نرسیدن نیست؛ شکست واسه من یعنی فاصله‌ی بین "جوری که هست" و "جوری که میخوام باشه".
و این فاصلس که در طی زمان نوسان میکنه و کم و زیاد میشه. همون سینوسیِ که تو زندگی هست. هرچی بیشتر حواست به خودت باشه بیشتر میتونی کنترلش کنی.
خوبیش اینه که تو "خود حواس جمعی" حسابی حرفه‌ای شدم. مثلا وقتی راننده‌ی خوبی باشی؛ اگه تو یه شبِ بارونی یهو یه کامیون بپیچه جلوت سمت چپتم یه ماشین میخواد رد شه میتونی‌تو کسری از ثانیه ردش کنی میدونی باس یه نیش ترمز بزنی، کلاچو بگیری و دنده رو دوتا کم‌کنی بعد نرم بگیری چپ و بعدش راست ولی تو اون لحظه به اینا فکر نمیکنی که کدومو اول انجام‌بدی و کدومو دوم فقط ردش میکنی حتی دقت هم‌نمیکنی دقیقا چطور الان زنده ای؟
حواست به خودت باشه.
