مثلثِ آتش
مفهومی هست به اسم مثلثِ گا. یه چی تو مایه‌های مثلثِ آتش. سه چیز هستن که به تجربه تونستم بفهمم هروقت این سه مورد همزمان تو زندگیم رخ میدن، بگا میره اوضا. اینو خیلی وقته که میشناسم و زیاد تونستم بشکنمش ولی هنوز واسم سخته. چرا سخته؟ چون هیچوقت درست یاد نمیگرم از کدوم ضلعِ این لعنتی شروع به شکستن کنم. یه وقتایی چنان مغروری که میخوای هر سه‌تا رو تو یه لحظه درهم بشکنی و یه وقتاییم انقدر ناامیدی که هی از این ضلع به اون ضلع میپری..
من همیشه یه مثال تو ذهنم میزنم فرض کن مشکلاتِ روبه‌روت انقدن(با دستم یه ارتفاع مثلا نیم مترو نشون میدم). این تویی که بسته به روحیت از انقد(یه سانتی متر) تا انقد(دو متر) متغیر میشی. وقتی کوچیکی باید سرتو بالا بگیری و با ترس نگاشون کنی، وقتی که بزرگی باید با یه لبخند از بالا ببینیشون.
وقتایی که خودمو کوچیکتر از مشکلا میبینم این که بخوام باور کنم "اول و آخرش خود منم که میترسم یا میخندم و فقط به روحیه ربط داره"، واسم سخته چون حتی باور کردنِ همین موضوعِ ساده میطلبه که از بالا نگاه کنی.
واسه همین سعی میکنی به هر شکلی که شده حالِ خودتو خوب کنی ولی راه‌هایی که واسه خوب کردنِ خودت بلدی و همون مشکلات، سلسله‌وار به هم وصلن.. که هرچی میکشیم از این سلسلس. میری دنبالِ راه‌های منحرف کردنِ ذهنت که فقط باعث میشه وقتتو تلف کنیو .. یه هفته بعد به خودت میای که فقط مثلثِ گنده تری جلو روته.
تو زندگی زیاد پیش میاد هِی بخوری زمین و هِی پاشی و هِی غافل شی و هی آپدیت شی.
ذهنِ آدمو نباس دسته کم گرفت. واسه داشتنِ بهترین روحیه‌ی خودت لزومی نداره کار خاصی بکنی یا اتفاق خاصی بیفته.
فقط باید ذهنتو خالی کنی و ببینیش.
پ.ن: در نبود اینستاگرام اینجا عکسامو منتشر میکنم.
