یفبعاخک۸ک۸

آدم دلش میخواد تو یه چیزی خوب باشه. 

نه

اقلا تو یه چیز خیلی خوب و متخصص باشه.

چیزی که بهش بنازه، واسه دل خودش.

چیزی که کمبوداشو باهاش بخیه بزنه. بالاخره تو همه‌چیز که نمیشه پیشتاز بود.

یادمه قبلا که یه بعدی ترین موجود دنیا بودم؛ از این مینالیدم که چرا بقیه‌ی گوشه‌های زندگیم جمع و جور نیست.

یادمه اومدم نوشتم که:

《 خوشحالم جای این که بخوام توی یه چیزی صد باشم، توی پنج بعد اقلا بیست گرفتم..》

خب باید اعتراف کنم که چرت گفتم. نه اون درسته و نه این.

انگار صدتا کمه واسمون.

نه میدونی چیه؟

الکی به خودمون نمره میدیم.

یه کاری نصفه نیمه میکنی؛ فک میکنی زدی ابعاد زندگیو گاییدی

ریدی بابا