نامه‌هایی به یک دوست - شماره 4

28 مهر - 1:00 بامداد

امروز فهمیدم!

این که من یه غار تنهایی دارم که خیلی وقتا میرم توش و با یه سنگ گنده درشو میبندم.

صب باز دیر بیدار شدم آره... ولی دیگه معطلش نکردم میدونستم باس بزنم بیرون برم 4تا آدم ببینم. رفتم و چه‎کار خوبیم کردم.

امروز داشتم به این فکر میکردم که خب ما یه‎سری انتظارات از خودمون دارم که بعد از برآورده‎شدنشون بریم سراغ کارای دیگه. ینی چجوری بگم؟

مثلا تو میگی که من میخوام شروع کنم به ورزش.

میشینی نقشه‎میچینی که خب یه ورزشکار که نباس سیگار بکشه پس اول سیگار ترک کنم.

ولی معمولا انقد خوش‎اقبال نیستیم که با اولین تصمیم این اتفاق بیفته.. خلاصه که به خودت میای و میبینی که ماه‎ها گذشته و تو نتونستی مثلا سیگارو ترک کنی و خب ورزشو هم شروع نکردی دیگه..

در صورتی که شاید اگه همون هفته‎ی اول فقط اون صدای "ورزشکار که سیگار نمیکشه" رو خاموش می‎کردی و دلو میزدی به دریا.. کافی بود شروع‎کنی به ورزش. باورکن همون هفته‎ی اول سیگارو میذاشتی کنار.

ینی تهش ورزش بود که باعث میشد تو سیگارو ترک کنی... نه این‎که ترک باعث ورزشکار شدن!
واسه من که اینجوری بوده...

معمولا مسایلیو به هم ربط میدیم که وافعا ربطی به هم ندارن یا بدتر از اون جهت این ارتباطو برعکس میکشیم.

خلاصه که همین.. امروز فهمیدم که:

اولا حواست باشه خودتو تو تنهایی یا هرگونه محدودیتی اسیر نکنی. اگه مدتیه که درتلاشی و به هر دلیلی نتیجه نداده یکی از دلیلاش میتونه این باشه که محیطت کوچیکه (اینو دیروز تو یه مستند درباره موشهای آزمایشگاهی معتاد به مواد مخدر که سعی در ترک داشتن فهمیدم. فقط وقتی تونستن به راحتی ترک کنن که از قفس آزادشون کردن توی یه پارک بزرگ‎تر)

و دوم هم این که... برو سر اصل مطلب! الکی وقت تلف نکن. شاید مسایل اونقدرا هم به هم ربط ندارن و به فرضی هم که دارن، وقتتو صرف جزئیات نکن.

پ.ن:
امروز که از خونه زدم بیرون کل روز با یکی دوتا از دوستا مشغول صحبت درباره‎ی یه ایده بودیم یه استارتاپ که تقریبا 4 ساعت تمام داشتیم ایده‎هامونو مینوشتیم و تماس‎های لازمو برقرار می‎کردیم.

همین امروز اقلا چندتا ایده‎ی خیلی خیلی مهم زدم و 4تا قرار ملاقات مهم واسه هفته‎ی آینده فیکس کردم که هرکدومشون میتونه تاثیر قابل‎توجهی تو آیندم داشته باشه.

از همینجاها شرو میشه ;)