حاجی جان

ماها پوست‌کلفتیم حاجی. ماها گردن کلفتیم سّید جان.

تو نمیدونی ماها چه شباییو به خون‌دل گذروندیم و چه غروبایی بند دلمونو پاره‌کردن.

حاجی تو الانمونو نگاه نکن، حاجی تو نه خنده‌هامونو نگاه کن و نه اشکامونو

چقدر تابع زمان و مکانیم ما،

تو نمیدونی اگه پاش بیفته، اگه لازم بشه تن به چه سختیایی میدیم ما.

ما فقط خودمون میدونیم که مرد میتونه کوهِ درد باشه و هیشکی نبینه،

در عین حال همین مرد میتونه جوری لبخند بزنه که دلِ دنیا به بودنش گرم باشه.