پاپ‌کرن
هم‌خونم با دوست‌دخترش پاپ‌کرن درست کردن و فیلم میبینن یکمیم واسه من آوردن که چقد خوشمزه‌هم بود. شام سوپ خوردم و یکم حال اومدم.
یه مبحث خیلی ساده رو نمیفهمم! ینی من خنگم؟
زنگ زدم به دونفر دیگه که اینجا دانشجو‌ی دکتری‌هستن و این پروژه رو دارن.
اونا یکیشون نمیفهمید یکیشون شروع نکرده بود. ینی خنگ و تنبلن؟ اونی که هنوز شروع هم نکرده یه کاریو که من واسم ۴۰ ساعت طول کشید تو ۲ ساعت انجام داد یبار.
ینی اونی که هنوز شروع نکرده و قراره این کارو تو چندساعت انجام بده خیلی باهوشه؟
ینی اینی که من نمیفهمم‌رو بقیه‌ی افراد کلاس هم نمیفهمن یا فقط منم؟
تمام اینا سوالاییه که از خودمون میپرسیم. جوابشم اینه که مگه مهمه؟
کار نیکو کردن از پر کردن است! مشخصه منم بعد از چندسال سروکله زدن با اینجور چیزا میتونم تو یک دهم‌این زمان از پسش بر‌بیام. تازه اینجا من از همه کوچیکترم بابا... همین که بین اینام شاید خودش خیلیه.
بعضیا سطحی از کارو میفهمن و میپرن وسطش، بعضیا میخوان تمااام کارو بفهمن حتی یه خط کد کوچیکشم بفهمن چجوری کار میکنه.
بعدشم هرکی بیشتر تجربه داشته باشه تو کاری بهتر میشه واقعا مگه اصن دوتا آدم با هم قابل مقایسن که بخوای با این معیارای سطحی خودتو نسبت به کسی بسنجی؟
کارتو بکن. اینقد فک نکن.
سعی کن لذتشو ببری چون به هرحال همین ثانیه‌ها عمرتن، واسه ما، جوونیمونه.
همین الان برگرد به یه کاری که تو ده‌سالگی مجبور بودی انجامش بدی (مثلا تمرینای مزخرف خوش‌نویسی تو دبستان) فکر کن.
چقد دلت میخواست برمیگشتی به اون سن واسه چند ساعت؟
ده سال دیگه هم یاد الانت میفتی.
حانیه واسه پست قبلی پرسیده بود:
توانی میمونه مگه؟ که یکم دیگه بتونی تلاش کنی؟!
بذار چشات پر از اشک بشه. مهم نیست چقدر دیگه قراره ادامه بدی.
