SUN Feb `17 2019 -19:30
SUN Feb `17 2019 -19:30
مینویسم که بدونی..
که هنوز سمش تو بدنمه.
که هنوز اسلو و آروم کار میکنم و مغزم خاموشه.. بعد از دقیقا ۷ روز هنوز دارم بگا میرم پنیک میکنم میرینم تو خودم از استرس کارای احمقانه میکنم و کلی پول خرج میکنم که مثلا حال خودمو بهتر کنم.
این هفته البته کارای خوبی کردم مثل ادامه‌ی ورزش و شروع به استفاده از دوچرخه و خرید لباسای سایز و اومدن به آزمایشگاه و ….
ولی میخوام بدونی.. که اگه روزی کنجکاو شدی که چرا هربار تصمیم میگیرم علف نکشم و بعد میزنم زیرش چرا توهم میزنی حافظت ضعیفه و چرا هزارجور توهم دیگه…
میخووام بدونی که هروقت گفتی این دفعه با دفه های دیگه فرق داره،
هروقت گفتی من با بقیه فرق دارم
فقط داری خودتو گول میزنی.
هیچ لذتی بالاتر از سوبر بودن و لذت بردن از این سوبرایتی نیست. آدم باید حالش خوب باشه،
آدمی که واسه فرار از درداش فکراش یا نه حتی فرار نه واسه پناه بردن به تفریح یا عوض کردن مود یا… متوسل به چیزایی مث الکل سیگار یا علف میشه ینی یجاهایی از زندگیش میلنگه.
جاهایی! ینی بیش از یکی. ینی نمیتونه لذت یه مکالمه‌ی ساده با یه نفر توی کافه رو داشته باشه.
نمیتونه بشینه یه ساعت حتی تمرکز کنه و یه کتاب بخونه و …
دیدی میگن مث منجلابه و آدمارو تو خودش فرو میبره؟
دیدی میگن خودت نمیفهمی کی اسیرش میشی؟ همینه.
منم دارم بهت میگم فقط که یادم بمونه×
که یادت بمونه!
که یادمون بمونه..
که اگه روزی دنبال دلیلی میگشتی که بذاریش کنار بیای اینجارو بخونی.
که این حرف مسخره‌ی اگه میخوای اشتباهی کنی درست اشتباه کنو از سرت بکنی بیرون...
