اینجارو
اینجارو باز میکنم بنویسم: خدا هیچ آدمیو پیش خودش بی‌آبرو نکنه..
به خودم میگم اگه قرار چسناله کنی که فایده نداره. قدم اول کمک کردن به خودت اینه که نشینی به گذشته فکر کنی.
آدم تو تر شرایط و هر سنی دچار بحران میشه. من میدونستم بحران‌های زندگی قراره بیان و برن. که این آخرش نیست.
میخوام نه خودمو سرزنش کنم.
نه به گذشته فکر کنم. نه امید الکی بدم.
میخوام فقط یه ساعت رو خودم تمرکز کنم.
چند تا سوال بپرسم از خودم.
- چه چیزی‌رو اشتباه انجام میدم که هربار خراب میشه؟ مشکل کجاست؟
- اگه اینبار قرار بود اون باری باشه که واسه‌ی همیشه یه آدم دیگه متولد میشه چجوری با شرایط برخورد میکردم؟
- چیکار میتونم بکنم که محکم‌تر و سرسخت‌تر از همیشه از جا بلند شم؟
شاید یه کاری که میتونم بکنم اینه که واقعا از این همه اشتباه درس بگیرم.
واقعا بشین یکم فکر کن ببین چیا یاد گرفتی.
بنویسشون.
