It's a slow process, but quitting won't help

منِ آینده، سلام.

میخوام بدونی که بعد از این شیش‌ماه چه موفق شدی و چه شکست خوردی توی چلنج‌هایی که توی‌ راهن، فقط یادت باشه که داری تمامِ تمامِ تلاشتو میکنی. نتیجه‌ش هم مهم نیست، اون آدمی که داری میشی مهمه.

یادت باشه که هر لحظتو جوری گذروندی که میدونستی درسته. بهترین عملکردِ خودتو پیاده کردی و به قول معروف تمامِ زورتو زدی. ۶ ماه پیش از خودت یه تصویری توی سر داشتی و با تمام وجودت شروع کردی که بری سمتش. توی این مسیر ممکنه اشتباهم زیاد کرده باشی.. نه حتما اشتباه زیاد خواهی داشت ولی میخوام بدونی که این تمامِ زورت بوده.

 

یادت باشه که اولین ارزشِت، حالِ خوبِت بوده و سلامتیت. توی این مسیر آدماییو میبینی که شاید بیشتر از تو نتیجه گرفتن یا کمتر. یادت باشه که تو از کجا اومدی و با چه شرایطی و اونا از کجا. یادت باشه که حالِ خوبت مستقل از مقصدت باشه چون تو داری برخلاف خیلیا -زندگی می‌کنی- و حالا در کنارشم به اصطلاح موفق می‌شی.

 

یادت باشه اگه شیش ماه پیش ازت میپرسیدن موفقیت ینی چی؟ میگفتی این که حالم خوب باشه، نه این که نتیجه بگیرم. این که بتونم، نه این که بشه. یادت نره که اولین هدفت حال کردن با زندگی‌ایه که شاید کلش صرفا یه توهم باشه یادت باشه که سالها پیش با خودت عهد‌کردی که این ریسکو نکنی که حال خوبتو فدایِ شدن بکنی. یادت باشه که شیش‌ماه پیش گفتی که هدفم اینه که از مسیر لذت ببرم. الانی که داررم مینویسم فکر میکنم حتی شاید شیش‌ماه دیگه رو نبینم شایدم ببینم. هیچوقت نمیخوام جوری زندگی کنم که یروز برگردم به عقب نگاه کنم و بگم ای دل غافل. یا به هرچی‌که فکر میکردم میخوام برسم و هنوز حالم خوب نباشه. یادم باشه که شیش ماه پیشش تصمیم گرفتی اول حالت خوب باشه، بعد بری بتونی، حتی اگه نشه.

 

یادت باشه که همیشه جوری تلاش کنی که حتی اگه شکست خوردی، اقلا بهت خوش گذشته باشه.

 

حالا برو بتون !