AbeRoo
سه شنبه, ۱ بهمن ۱۳۹۸، ۰۸:۰۶ ق.ظ
تنها.
تنهایی بهاییه که باید بپردازم. یدونه از اوناس.
کاش میدونستم که آیا آخر این مسیر ارزششو داره یا نه؟
چلنجای سختی رو دارم شروع میکنم. از همین فردا.. راستش ترسیدم.. بدجورم ترسیدم.
ولی یه فرصته مگه نه؟
از اون فرصتا که اگه از پسش بربیام دیگه کمتر چیزی میتونه منو اینجوری بترسونه.
حاجی از یه‌جایی به‌بعد تنهاچیزی که آدم واسه از دست دادن داره آبروشه، اونم آبروش پیشِ خودش.
ولی خدا میدونه که با این امکاناتی که دم دست دارم چه عمارتی میتونم بسازم.
