حرمت جّبار
این پست چsoنالس
دله دیگه :)
نوازش میخواد. محبت میکنه و محبت نمیبینه.. حسودی میکنه و میشکنه.
آخه پسر چندبار از یه سوراخ گزیده شی؟ یه سوراخ و مارهای مختلف.
هه. سوراخو ببند حاجی. حاجی دل نبند به هر عنی ولی مهربون باش... با هر عنی! تو خودتو داری دلتو داری.. تهشم هیشکی نمیمونه جز همین خودت.
من با گرفتنِ دلم غریبه نیستم. چندساله؟ از وقتی یادم میاد وقتی به -خود-میرسم دلم زرتی میریزه.
حال دلم مثل سیزده‌به‌دریه که تموم شده و من هنوز پیک نوروزیمو حتی ورق هم نزدم. مثل اون روزا که بعد از مسافرت شیراز برمیگشتیم سر خونه‌زندگیمون و یدفه تنهایی تنهایی. اون لیزر طلایی با یاب زرد رنگو یادته؟ وقتی از شلوغیِ مسافرت برمیگشتیم مادرم واسم هدیه میخرید که یهو دلم نگیره.
سرتو بالاتر بگیر حاجی. خودتو ببین
خودتو داری چون احترامتو پیش خودت خیلی بالا بردی
مخصوصا تو این ۴-۵ ماه که پاک و صافی هرچند اگه غیر از اینم بود چیزی عوض نمیشد.. تو بودیو خودت و قلبت. این دنیا به کسی وفا نکرده به منم نمیکنه. روزای سختی تو راهن؛ واسه هممون خودمون و عزیزامون. قراره محک بخوریم. منم ترسیدم اما ایندفه ترسمو دوست دارم. از اون ترساییه که داره منو هل میده جلو.
دلم انگار عاشقه؛ واقعا راست میگن دلِ شکسته هزاربرابر قشنگ‌تره. سنگینه خیلیم سنگینه مثل بغضم.. ولی حرمت داره :) گاهی فکر میکنم این تنهایی هیچوقت پر نخواهد شد. شاید باید منم مث بقیه خودمو خر کنم؟ شایدم این منن که دارم خودمو خر میکنم نه اون آدمایی که دنبال یه بر و روی زیبا میگردن تا پاهاشونو توی ساحلِ کم‌عمقش تمیز کنن و به عمق حتی فکر هم نمیکنن. جدی شاید این منم که دارم اشتباه میزنم؟ میبینی که اونا همه شادن و تو سنگین. کلمه‌ش حتی ناراحت نیست؛ سنگینم. سنگینم از این دنیای جبّار و ناعادلانه.
میگه تو دنیایی مرد بمون که توش پرچمِ نامرد بالاس.
چرا؟ هه مگه کار دیگه‌ای هم ازت برمیاد جز یه گوشه نشستن؟
چقدر خودمو نمیبینم..
.
