حد نداره

که یادم بمونه

 

که امشب تونستم ۳.۵ مایل (۵.۶ کیلومتر) بدون توقف بدوئم.

که دیروز رکورد دوچرخه‌سواریمو جابجا کردم، ۳۷ مایل (۵۹.۵ کیلومتر)

که در حال نوشتن دومین مقاله‌ی دکتریم هستم و نه روز دیگه سابمیت میکنم.

کی دیشب، ۸ام اپریل شد ۴ ماه که پاکم 🌱

که یک ماه شد که دیگه قرص ضدافسردگی و فشارخون نمیخورم؛

 

 

 

۱۹ ماه پیش، وقتی هواپیما از فرودگاه امام تهران بلند میشد، بغض گلومو گرفته بود. آهنگ هدف حد نداره‌ی عرفان تو گوشم بود و چندتا از آرزوهامو توی چکنویس نوشتم. دومین آرزوی منِ ۱۰۰ کیلویی این بود: روزی که میتونم ۴۵ دقیقه مداوم بدوئم! امروز ۴۶.۵ دوئیدم. وقتی میبینم که به یکی از محال‌ترین آرزوهام رسیدم؛ به بقیشونم میرسم نه؟ اقلا محال نیست.