سیب
سه شنبه, ۱۶ ارديبهشت ۱۳۹۹، ۰۵:۵۴ ب.ظ
میدونی چرا ناراضیم؟ چون خودمو با ادمای خاصی مقایسه میکنم. یه سه‌چار نفر، یکی واسه ورزشش یکی واسه نظمش یکی واسه دانشش و یکی واسه خوشگذرونیش. در بلندمدت شاید خوبه دارم به هرکدوم شبیه‌تر میشم.
ولی،
حاجی تو دنیا سه‌میلیارد نفر به آب و صابون دسترسی ندارن! چرا خودتو با اونا مقایسه نمیکنی؟
بدبختی همینه، مقایسه میکنم. میخوام منم مثل اونا باشم. نیستم دیگه.
ولی مگه نباید که خودتو فقط با خودت مقایسه کنی؟
اگه خودتو با خودت مقایسه میکنی و احساس رضایت از پیشرفتت نداری شاید انتظارت از خودت مطابق با واقعیت نیست؟
