نمکِ رویِ گوجه

چه کارایی دارم میکنم 😶

چه جاهایی و آدمایی.

انرژیت مثبته :) اینو از مردم میشنوم، ولی چجوری وقتی که ناراحتم؟

شایدم ناراحت نیستم و صرفا جای یجور ناراحتی روی روحم مونده.

خوشحالم از اینی که هستم، و تمام تلاشم اینه که ۵ سال دیگه هم همینو بگم.

دلم واسه تنها بودن تنگه؛ هرچند که توی جمع بودن و سفر خیلی خوبه اما یبار دیگه هم یادم آورد وقتی مال خودت هستی چه نعمتی در اختیارته و چه شیبی میتونی بگیری ازش.

یکمش بهونس. یه کاراییو باید شروع کنم که خب نمیکنم به امید یه زمان مناسب. تو دلمم میگم زمان مناسب بعد کروناس وقتی که برمیگردم به خونه زندگی خودم.

تنهاییو دوست دارم به خاطر فرصتایی که بهم میده، چون خب مار بهتری نیست که بکنم. البته که اگه یکم با دیسیپلین‌تر بودم حتی تو سفر هم میتونستم به مسیرهای پیشرفت شخصیم ادامه بدم ولی اونقدر قوی نیستم هنوز.

ولی میشم.