Purging 23

یه شکل عجیبی مریضم.

انگار جسمم داره خماری پس میده.

روحم داره به نودش کش‌وقوص میده. حتی پوستم داره واکنش میده.

امروز؛ ینی دیروز (چون ۵:۱۷ صبحه و خوابم نبرده) موهامو از ته تراشیدم. بعدش موقه‌ی کار رو دفتری که جلوم بود نوشتم: این همون فرصتیه که خیلی وقته منتظرش بودم. 

امیدوارم زودتر از نظر جسمی قدرتمو به دست بیارم.

آرزوهامو مرور میکنم؛ واسه همین دو هفته کلی آرزوها دارم.

خوشحالم که تا همینجاش اومدم.