چشات

چشاتو ببند به ۱۰ سال دیگه فکر کن.

چشاتو ببند به ۵ سال دیگه فکر‌کن!

چشاتو باز کن و به فردا فکر کن...

تو هم میدونی

همونجور که کاملا انتظارشو داشتم ترس و سیاهی اومده سراعم امشب و فقط هم امشبه.

میدونم واسه چیه میدونم که چیکار کردم که همچین چیزی رو نتیجه داده.

مینویسم که یادم بمونه که هیچ‌چیز هیییچ چیز ارزششو نداره که آدم بخواد خودشو به زانو در بیاره.

کم‌کم ترسام دارن شروع میشن کم‌کم جلسات سالانه‌ی بچه‌هارو دارم میبینم که هز سال واسشون کمیته تشکیل میشه که آیا نگهشون دارن یا نه... چقد ترسناکه پسر نه؟

زمستون ساحل شرقیِ آمریکا شوخی نیست. توی فیلمه هم میگفت نه؟ Winter is Comming!

یهو روزا کوتاه میشه و یهو چندروز میتونه پشت‌سر هم برف و بارون باشه. پاییز و زمستونم حال خودشونو دارن چون درست درون تورو منعکس میکنن.

پاییز واسه یه آدم خوشحال قشنگ‌ترین فصله و واسه یکی که بگامگاس بدترین! 

نمیدونم چقدر واسه این زمستون آمادم حاجی خیلیم میترسم. هرکی میگه نمیترسم دروغ میگه همه آدما میترسن و منم یکیشون. 

اومدم تو کافه نشستم و فقط دلم میخواد چندنفر بیدار باشن یکم حرف بزنم. تلگراممو باز میکنم و ...

هیچکس نیست!

فک کن حتی هیشکی بیدار نیست از دوستام (تو ایران) انگار یدفه میفهمی تنهایی!

میفهمی کل زندگیت مسئولیتش با خودته. میفهمی الان اگه از این پله پرت شی پایین هیچکس نیست ینی خب وقتی تهران تنها بودمم هیچکس نبود اما اینجا هییییییییییییییییییچکس نیس!

اگه درساتو تو ایران برینی خب چیزی نمیشه میشه؟ اینجا چی؟ حتی یه درست نباید نمرش کم شه و تو تنهایی! 

--------------------------------------------

ینی امشب عجیب دلم خالی شده.

خیلی باید بیشتر از اینا مواظب باشم ینی واقعا گاهی یه سیلی آدمو به خودش میاره و من خوش‌شانسانه دیگه میتونم بدون سیلی هم به خودم بیام.

یه‌کار خوب اینه که از خودم بپرسم باشه، طبعیه که بترسی ولی دقیقا از چیا؟

ینی جز این کمیته‌ی هرساله‌ی دانشگاه آیا چیز دیگه‌ای هست؟

میترسم از این که حالا که هیچکی حواسش بهم نیست خودم نتونم مواظب خودم باشم. جدی یه لحظه بهش فکر کن تاحالا فقط خودت و خودت بودی؟ اگه آره یادت بیاد به اولین‌باری که باورش کردی..‌!

بدبختی اینه که قبح همه‌چی هم واسم ریخته. 

ولی خودم تا الان نمیدونستم هنوزم بعد از اینجا اومدن دغدغه‌ی اولم درسمه!! شت!

جالبه که وقتی ایران بودم حتی چیزایی مثل ورزش یا شناخت‌آدما یا حتی دختربازی دغدغه بودن واسم ولی الان وقتی به خودم رجوع میکنم هیچکدوم از اینا واسم مهم نیست دیگه!

حقیقتا باید بگم امشب خوشحالم که شروع کردم به اینجا نوشتن چون همین نوشتن یبار دیگه باعث شد فکر کنم و بتونم خودمو بشناسم. و سورپراییز!‌من کاملا فکر میکردم بعد از اینجا اومدن دقیقا برعکس باشه ینی اتفاقا شروع کنم به کارای دیگه بخصوص به جوونی کردن و اینا ولی... !!!!!

-----------------------

چند وقت یبار کارای -خوب- خودتو مرور میکنی؟

بهشتِ من وقتیه که از خودم راضی باشم. 

من خوب میدونم چجوری باشم که از خودم راضی باشم

تو هم میدونی، مگه نه ; )

جدی

کلی نوشتم دیدم کل حرفم تو ۳ خط آخر جمع شد:

نه پشیمونم و نه راضی. هیچ‌چیز خوب یا بد مطلق نیست. به هرچی که آروم بگیری همون واست میشه دیفالت. 

سوال هوشمندانه اینه که -این- اگه بشه دیفالتت، تورو به اون جایی که میخوای میرسونه یا نه؟

همین هفته‌ یا دوهفته‌ای که گذشتو اگه بذاری زیر ذره‌بین میتونی ببینی روزمرگیت چجوری تعریف شده. هدفتم میدونی، کافیه چندسال fastforward کنی و نتیجه رو تخمین بزنی.

چیزای مهمی دارم که باید تصمیم بگیرم چجوری بنویسمشون که همیشه واسم بمونن.

دوماه زندگی رو اینجا تجربه کردم.

و یه چیزاییو تجربه کردم و درک کردم که واسم خیلی ارزشمنده. 

اوفف تاحالا اینقدر نوشتن واسم سخت نبوده. شاید باید یکم اعتراف کنم شاید دلم نمیخواد هیچوقت اعتراف کنم. شاید خجالت میکشم؟

خجالت میکشم از این که بگم آگاهانه اشتباهاتی کردم.

درسته که همیشه میگن خودتو قوق‌تر از چیزی که هستی بدون و همیشه داده‌ی پرت باش ولی اگه یه‌روز که میدونستی داری راهیو کج میری و برگشتی به خودت گفتی خب من فرق دارم بدون کارت تمومه.

فکر کنم بچه بودم که پدربزرگم این حرفو بهم زد. همیشه‌هم آویزه‌ی گوشم بوده و هست. زیاد هم تجربش‌کردم معمولا هم میدونستم که دارم اشتباه میکنم.

بذار اینجوری بگم، زندگی میتونه بهشتِ تو باشه. این جایی که الان هستی خود بهشته ینی پتانسیل بهشت بودنو داره. و من کشف کردم درست اون وقتایی که من در حرکتم،‌ در پیشرفتم و درحال اضافه‌کردن به خودم هستم این حس قشنگ رو به زندگی دارم.

بجاش با خوابیدن و ول‌گشتن و الواطی کردن چیزایی که باید به ظاهر خوب باشن! همه‌چی برعکس میشه. من یه حسرتی رو درک کردم به اسم زمان. به اسم سن! همینه که دیگه هیچوقت زندگی مث قبل نمیشه واسم.

چون با تمام وجود درک کردم چیزی که بین همه مساوق تقسیم شده و شاید تنها چیزی که تو دنیا عادلانه تقسیم شده، زمانه.

ماه دومی که اینجا بودم مث برق گذشت چون من اشتباه ازش استقاده کردم شاید یکم میخواستم به خیال خودم طعم زندگیو یچشم ولی به روشی اشتباه.

واسه من این که بفهمم از وقتم درست استفاده میکنم یا غلط خیلی راحته چون چندتا هدف واسه خودم مشخص کردم که جنبه‌های مختلفیو شامل میشه. هر لحظه کافیه ببینم کاری که دارم میکنم به اون اهداف نزدیکترم میکنه یا ... سکون؟

مثل برق میگذره بخصوص اگه خودت گند بزنی و لذتِ رسیدن‌های بلند‌مدت رو با کوتاه‌مدت‌ها جاجبا کنی. درست مثل خواب میمونه که بعدش فقط بیدار میشی و معمولا نه تنها از اون خوابِ هرچند خوب چیزی یادت نمیاد حتی احساس بهتری‌هم نداری چون درست مثل این میمونه که زمان واست fast forward شده به اینجایی که الان هستی.

درست مثل این دوماهی که از اینجا بودنم میگذره و من فکر میکنم اندازه‌ی یه‌ماهشو استفاده کردم. آدم همینجوری خودشو به خودش بدهکار میکنه.

ببین همش به این برمیگرده که وقتی داری یه کاریو میکنی مثلا توی یه مسابقه شرکت میکنی خودتو با کی مقایسه کنی... و گاهی به خودت میبازی. چون حتی اگه برنده شده باشی بازم از خودت میپرسی ینی این تمام چیزی بود که من میتونستم ببرم؟

تو این دوماه قشنگ‌ترین حسایی که من داشتم مربوط به وقتایین که خسته و کوفته از پس یه کار سخت برومدم، وقتایی که آخر شب آخرین نفر از دانشکده بیرون میومدم یا وقتایی که با تمام کارایی که داشتم به ورزش یا غذای سالم حسابی اهمیت میدادم. وقتایی که حتی از کوچیک‌ترین زمانی که داشتم‌هم برای  یادگرفتن استفاده میکردم.

برعکسش، اگه کلاسیو مثلا پیچوندم که فلان تفریح کنم یا روزهاییو از خودم مرخصی گرفتم که یکم واسه خودم شنگولی کنم یا خستگیو بهونه کردم که ورزش نکنم یا زود بخوابم یا روزهایی که دیرتر از خودم(!) از تختم بیرون اومدم.. این مرخصی‌هایی که واسه خودم رد کردم ازشون نه ذره‌ای حس خوب مونده و نه خاطره‌ی خوب چون زمان میگذره و قثط دست‌آوردها میمونه.

نمیگم نباید استراحت کرد یا نباید احساسات نابو تجربه کرد اما قطعا راه‌های بهتری واسه تجربه‌های ناب انسانی هست کارایی مثل عشق ورزیدن یا شناخت آدما یا کشف کردن دنیای اطراق یا تجربه‌های واقعا باحال مثل شرکت توی رژه‌ی هالوویین. میفهمی چی میگم؟ توی ایران ما هروقتی واسه استراحت پیدا میکردیم خب یا غذا میخوردیم چون تنها تفریح بود یا مینوشیدیم یا میکشیدیم خوش هم میگذشت خوش هم میگذره در لحظه ولی سوال اینه که چه کار بهتری مبتونیم وا وقتمون بکنیم؟ بنده همینجا برائتمو از تمام محصولاتی که عقل و وقت رو تحت‌تاثیر خودشون قرار میدن اعلام میکنم از مشروبات بگیر تا سیگار و هر چیز دیگه.

به عنوان یه تست که نگاهش کنیم من قشنگ همه‌چیزو توی این عمر کوتاهم تست کردم بیشتر از چیزی که تصورشم بکنی تو جمعای مختلف و آدمای مختلفی که مغزت سوت میکشه بودم.

اینجا همین اینجا توی این جمعای لش و رپ‌استایل سیاه‌پوستا بودم (که خودم پشمام میریزه چجوری تونستم با این آدما دوست شم) با هر مدل آدم دیگه که فکرشو بکنی. ایران که بودم به هر نوع آدمی که فکر کنی گشتم از کوه رفتن با استادای دانشگاه شریف تا قمار‌های زیرزمینی توی شیراز از کارای خیریه توی اصفهان تا مهمونی‌های شبانه‌ی تهران از رفاقت و وقت گذروندن با چندتا آدم عشق دود و پوکر توی فلوریدا تا آشنایی با یکی از گنده‌های مواد مخدر آمریکا! همش تو دوماه. من از ارتباط گرفتن با‌ آدما لذت میبرم انگار میخوام توی زندگی همه سرک بکشم و بهتریناشونو انتخاب کنم.

آدمیو دیدم ۳۲ ساله مهندس الکترونیک که شغلشو توی یه شرکت بزرگ ول کرده بود و سیگارای الکترونیکی میساخت و میفروخت و ۴ تا پسر و یدونه سگ داشت، آدمیو دیدم که شبا کف آزمایشگاه میخوابه تا بتونه ریسرچشو زودتر کامل کنه.  تو تهران به بهونه‌ی عکاسی با این اکیپای به اصطلاح سلبریتی گشتم و از اون‌طرف با فلان‌کاره‌های حکومت آشنا شده بودم و میدیدم زندگیشونو. با آدم آخوند دوست بودم و ساعت‌ها حرف زدیم تا با آدم معتاد پای منقل تا نفرات اول کنکور سراسری و ارشد. 

یه شبی هم با رفیقم ۲ صبح مست پاره توی ساحل خزر اینقد شنا کردیم که ساحلو به سختی میشد دید هیچکسیم نبود! هنوز با مهدی حرف میزنیم نمیدونیم چطوری اون شب نمردیم؟

چه شبای قشنگی بالای کوه (معمولا توچال) چادر زدیم و تو سرما یا گرما شب رو گذروندیم با رفقا، از اون طرف چه شبایی حتی شد تو پاسگاه گذروندیم. چه شبایی شخص خودم تا صب روی میز کار آزمایشگاه خوابیدم (و یخ زدم) یادمه یه سجاده نماز بود گوشه آزمایشگاه اوردم انداختم روی شیشه‌ی میز که یکم اقلا نرم تر بشه سطحش ولی فایده نداشت. شبایی که مهمونی بود و دختر و پسر قاطی هم تا صب میرقصیدن و مست بودن یا های. 

نه پشیمونم و نه راضی. هیچ‌چیز خوب یا بد مطلق نیست. به هرچی که آروم بگیری همون واست میشه دیفالت. 

سوال هوشمندانه اینه که -این- اگه بشه دیفالتت، تورو به اون جایی که میخوای میرسونه یا نه؟

همین هفته‌ یا دوهفته‌ای که گذشتو اگه بذاری زیر ذره‌بین میتونی ببینی روزمرگیت چجوری تعریف شده. هدفتم میدونی، کافیه چندسال fastforward کنی و نتیجه رو تخمین بزنی.

من که درخت نیستم

آدم عقل داره! امتحان کردی یه چیزیو دیدی دوسش نداری یا نمیخوایش،

خب عوضش میکنی.

مگه نه؟

نظرتون

Hey man, It's 6:36 a.m. here, and I just finished reading ur blog... God! Now I wish I could read a lil bit slower. I mean don't U dare stop writing ok? Ur insta? Ur choice but this blog? No! Absolutely not plz? Tnx. ;)

I dunno what to say... Im a changed girl in almost a week? I mean I really found what's missing, I can't even measure the level of my motivation now, Believe it or not, everything there in ur blog is so humane, so inspiring! Im telling U. U made a change ok? Even a person counts right? Thats not nothing! U should really be proud of yourself! It's not easy, to express and share ur feelings and stories and not be afraid of being judged or anything! I've tried it several times... Couldn't go on... but U did it. I really wish I could show U how energetic I am right now! I watched the sunrise and it was different! I was solving some Discrete math tests earlier... generating functions? Should practice more. ;)) I was so tired... but now, I dont even remember being slightly tired the whole day! All thanks to U man. I have to wake up at 9 and Im not even worried. I'll be fine right??? Right I have sleeping problems too and Im not gonna mention how freakishly similar U were describing me in ur blog... cause U gonna think Im a weirdo! ;)) Anyway, I know U dont have time to read this long long note from a stranger, but U came so far! :p That wouldnt be fair If I said nothing. Im sry I just couldnt! And U shouldnt feel lonely ok? U know why U are there! U know who U are! U deserved it after all you've been through. So just cheer up these days plz? Dont feel so nostalgic? Cause U know U dont have time for that. U have time for studying harder huh? Im not just saying it... Im also studying harder. 

There was sth missing and I searched and I searched and finally I found it! I should really stfu and sleep right? :)) 

I'm Sry again. 

It's just, now, I can really imagine myself in 5 years! 

Isn't it sth!?

I'll go dream! ^^)/

چنتا چیز

جنتا چیز! (واسه من)

- یه تصمیم بگیر که فورا کیفیت زندگیتو بهتر کنه!

- یبارِ دیگه: راهِ حل‌ رو از کسی که تونسته به چیزی که میخوای برسه، بگیر، از زندگیش بخون. بهترین منبع همینه.

- وقتی که حتی یاد‌ میگیره و -میتونی- از عیبات، اتفاقا سکوی پرتاب بسازی میتونی به خودت بنازی. خودت میدونی چی میگم..!

- وقتی داری یه کاریو تو زندگی دنبال میکنی، دقیقا از اونجایی که شروع میکنه به دشوارشدن و درد‌گرفتن داری پیشرفت میکنی. وقتی شروع میکنی شنا بری، درست همون آخریاس که میسازتت، همونا که قبلش فکر میکنی دیگه نمیتونی.

- تک‌تک این آدمایی که میبینی حتی کوچیکترین موفقیتی دارن بدون چه ک.*.ن.ی واسش دادن و انصافا هم دارن به همین سرعت به تلاششون ادامه میدن. شانسی در کار نیس.

- من بیشتر از هرکسی میتونم کار کنم. بیشتر از هزکسی هم میتونم روی اون کار متمرکز بشم. ترکیبِ این دوتا میسوزونه!

- مهم‌ترین چیز دنیا اینه که مراقب خودت باشی و به خودت خوب برسی. غذای خوب بهداشت خوب روح و روان خوب و خواب خوب. اصلا اینا ینی خوشبختی.

- اگه باور داشته باشی که مثلا با زیر ۶ساعت خواب نمیتونی فانکشنالیتیِ خوبی داشته باشی خب مشخصه که همینم میشه. حالا علم هرچی میخواد بگه.

- بهترین چیزی که خریدم از روزی که اومدم آمریکا یه دفترچه‌ی بزرگِ فنریِ ۷دلاری بوده که همیشه همرامه و همه‌چیزی توش نوشته میشه.

- هفتِ صبح عیارِ آدمو مشخص میکنه. هرکسی باس ببینه هفتَ صبش در چه حالتیه.  

- وقتی واسه یه کاری دو ساعت وقت بذاری، دوساعته تمومش میکنی وقتی ۱۰ ساعت وقت بذاری، ۱۲ ساعته.

- وقتی واسه خودت از پیشرفت یه بازی میسازی، خب یجوری بسازش که بتونی ببری! تو میسازیش.

                                                   Set the Game to Win

- باید دست از خر کردن خودت یا بهتر جلوه دادن شرایط برداری. باید اذیت شی تا کاری کنی وگرنه آدم عاقل و بی‌انگیزه دلیلی نداره واسه کاری کردن اصلا منطق میگه.

- عکس، همین آخر هفته که گذشت. بالاخره شرو کردم به قلمه زدن ^_^