- اول که تو زندگی باید گند زد! قبول کن یجا بالاخره باید گند زد. بایدیه!
واقعا نمیخوام آخر عمرم ببینم هیچ جا نلغزیدم. به نوه هام چی بگم؟ :)) اینجا چی پست کنم؟
- جمع چیزِ عجیبیه گاهی مثل ترمزه گاهی پیشنیازِ همه چیز. میشه کلی آدم ِ کمرنگ شناخت یا چند تا پر رنگ. حتی جفتش ولی اونوقت خودت کمرنگ میشی. مهم اینه که خودت زیادی بیمزه نشی... از کلمه ی "اکیپ" متنفرم!
- آدم باید قبل از همه به خودش احترام بذاره... خیلی! هیچکس تو دنیا بیشتر از خودت لایق احترامت نیست.
- برای بقیه نباید تصمیم زندگی گرفت.. مثلا" گاهی میشه که ینفر تو زندگیش بیشتر از هرچیزی به یه دوست نیاز داره یه رفیق ساده یا قدیمی. نصیحت کار پدر بزرگاس , تربیت کار مامان باباهاس! گاهی تو فقط باید یه رفیق باشی ینی لعنتی فقط باید باشی.
ولی قبل از این تو خودت نباید جوری زندگی کنی که کسی اصن بخواد برات تصمیم بگیره... قطعا" اگه تو مثل جوونای خام نباشی کسی به خودش اجازه نمیده برات مثل بابابزرگا بشه...
- شاید باید شادیو جار زد ... حتی اگه ینفر کلافه و بی اعصابه و تو با به رخ کشیدن شادیت اعصابشو خورد تر و داغون تر کنی در حدی که بخواد گلدون تو سرت خورد کنه. اشکال نداره بازم شادیو به رخ بکش. بذار از خودش بپرسه چرا اون شاده و من نیستم؟
همین سوال کافیه براش. - داشته ها رو به رخ نکشی! نه مادیات نه بدبختیجات.
- منو پگاه یه اصطلاح بین خودمون داریم بهش میگیم Expandation فکر کنم کلمه گرامری غلطه حتی!
این ینی دنیاتو بزن بزرگ کن دایره ی آدماتو دایره ی کتاب های خواندتو کوه های فتح کردتو رد پات تو تهرانو و خلاصه هر چیزی.
همون مربعِ خودم! مربعتو بزرگ کن... پگاه شروع کرده مثلا" کلی جای جدید انتخاب میکنه که هر هفته بریم من بعضی شبا نقشه میخونم جاهایی که بلد نیستمو یاد بگیرم.
حتی اگه لازمه گاهی کوهو بگیر برو بالا. اگه دنیا انقدر کوچیک شد که داشت خفت میکرد فقط کافیه لباس بپوشی بری بیرون.
این همه آدم هست که نشناختی و این همه جا که نرفتیو کتاب که نخوندیو فیلم که ندیدی و فلان.
یسریا غر میزنن که تنهان یا کسی نیست. به اینا میشه گفت:
نیازی به کسی نیست میتونی اصلا" از این تنهایی استفاده کنی. مثلا" آدمایِ دور شلوغ هیجوقت مطالعه نمیکنن یا فیلمای برتر سینما رو با دقت نمیبینن یا معمولا" از نظر درسی و کاری شاخ نیستن... اصن expandation ای که تو تنهایی میشه زد خیلی وسیع تر از اونیه که تو یه جمع میشه زد... یه سوال خوب اینه که "اونایی که وقت بیشتری واسه خودشون دارن چه برتری ای نسبت به اونایی که این وقتو ندارن,دارن؟"
کم کم که شروع کنی به حرکت مثل پازله همه چیز درست میشه. و خیلی چیزا هم از دورش قشنگه همیشه بوده.
- با وقار! با وقار بودن به معنی اخمو بودن یا عصبانی بودن نیست. با وقار و سنگین. محکم گاهی لبخند رو لب. اینا جذابن! آدمای محکم آدمایین که تو مسیرشونن
- اعتماد به نفس خیلی مهمه. اعتماد به نفس الکی به دست نمیاد... آدم باید تو چند تا چیز خوب باشه.
- بهترین کاری که میشه کرد مفید بودنه.
- نترس از غربالگری! ... بیرحمانه هم غربال کن. سبک کن خودتو هم از آدما هم از عادتا هم از خاطره ها. هممم آدما!
مثلا" آهنگ مورد علاقتو واسه هر کسی نذار... یا هر کسی رو به پاتوق های شخصیت نبر. یه سری چیزا واسه خودته و شاید چند نفرِ خاص. هر حسی رو شریک نباید شد... آدمارو سخت از غربالِت رد کن.
و شاید مهم تر از همه با هرکسی دردِدل نکن و با هرکسی هم از تجربیاتت نگو.
- اول خودتو جمع کن. یکی که مثلا" چاقه اگه بخواد از بهتر کردن دنیا حرف بزنه یه طنز خاصی داره !!
یا یکی که برنامه درست واسه خودش نداره خودِ الآنش منظورمه, نمیتونه واسه خودِ آیندش یا بد تر از اون واسه آینده ی ینفر دیگه تعهد بده. اول خودتو جمع کن! همون زندگیِ ساده و به شدت روزمره مثل خواب منظم روابط منظم یه تلاش حداقل درسی یا کاری چه میدونم! تمیز بودن ماشینت ... گاهی نون بخری... میدونی ؟ یه حداقل رو ببند اول قبل از این که گنده گوزی کنی!
- بعضیا تشنه ی یه ذره توجه یا احترامن. آدمای شاخی هم هستن بلااستثتا. گاهی آدم انقدر شاخ میشه که نمیتونه تو خودش نگه داره خب! دیدم که میگم. دست و دلباز باش واسه اینا... اگه طرف دوست داره ثابت کنه بو یه چیزی خوبه مثلا" تو آدرس دادن تو مهمونی گرفتن تو مسافرت رفتن تو درس تو روابط با آدما تو آشپزی... چه اشکالی داره؟ بذار حسِ خوب کنه گوش کن به حرفاش لبخند بزن. fake نکنا! از ته دل طور قدرشو بدون...
- دیگه این که هرچی میتونی دست و دلباز باش ! حسِ خوبی داره. بهترین!
دست و دلبازی واسه فقط عزیزات هنر نیست
